Мясная страва, якая ад старажытных часоў была знаёмая беларусам, як і таксама суседнім народам. У беларускай традыцыйна-побытавай культуры К. сімвалізавала ежу “ад пуза”, сытасць, што адпавядае еўрапейскай традыцыі, дзе К. увасабляла гіпертрафаванае карнавальнае абжорства.

К. выступае сімвалам “залатога веку”:

“Мінуліся тыя часы, калі (што) ляталі каўбасы”; спакусы, памкненняў: “Цешся, ліска, вяселле блізка, каўбасы з’ясі”, “Знюхаў кот каўбаску”; багацця, дастатку: “ Па каўбасе нап’емся ўсе”; маёмасці: “не будзь ласы на чужыя каўбасы”; шчодрай узнагароды: “павесь на рогі каўбасу, і тваю карову прыпасу”.

К. падавалася выключна да святочнага стала – на Каляды, Вялікдзень, вяселле, хрэсьбіны, у чым праяўлялася яе культавая семантыка. Асабліва цесна гэтая страва была звязаная з калядкамі:

“Прыйшлі Калядкі ўвечары, ўвечары,

// Прынеслі кілбаскі ў рэшаце, ў рэшаце.

// Паставілі рэшата на стаўпе, на стаўпе,

// Самі селі за сталом на куце, на куце…

// А вы, кілбаскі, з стоўпа далоў, з стоўпа далоў.

// А вы, дзеванькі, к чорту дамоў, к чорту дамоў.

// А ты, красуня, астанься, астанься,

// І са мною звянчайся, звянчайся”.

У дадзеным выпадку К. мае выразную эратычную сімволіку – гэта ў першую чаргу рэшата на слупе. Сувязь па прынцыпе імітацыйнай магіі паміж “дзеванькамі” і кілбаскамі азначае іх сімпатычнае набліжэнне, дзе іх аб’ядноўваюць, акрамя эратызму, рысы грубай спажывецкасці, якія знаходзяцца ў бінарнай апазіцыі з вобразам “красуні”.

Эратычная сімволіка К. праяўляецца і ў наступным фрагменце калядкі:

“Пайшла Каляда ў шостую хату,

// А ў шостай хаце каўбасу пякуць да і нам дадуць

// Хоць па маленечкаму кусочку,

// Каб любілі хлопцы вашу дочку”.

Спалучэнне ў святочнай К. сімволікі стравава- спажывецкага і эратычнага адпавядае карнавальнаму сінтэзу гэтых інтэнцый як выразнікаў культуры чалавечага “нізу”.

К. таксама звязаная з функцыяй “абкружэння” ежы, як, напрыклад, у валачобных песнях:

“Сорак яек на паўміску,

// Каўбасою абкружыўшы”;

ці: “Скавародку – ў печ, па яечкі – ў клець,

// Кусок сала пакрышыці,

// А калбаскаю абгарадзіці…”

Акрамя натуральнай формы К. тут можа прысутнічаць і магічны элемент замкнёнага кола спажывецкага, страўнага мікракосму, дзе К. як яго найбольш канцэнтраваны выразнік, утварае магічную мяжу.

Крыніца: http://rv-blr.com/dictonary/view/2472