Адным з самых любімых ласункаў здаўна былі пернікі. З імі звязаны шматлікія абрады, вытокі якіх у глыбокай старажытнасці. Пернікі былі абавязковыя на шматлікіх святочных застоллях. Імі было прынята адорваць блізкіх людзей. Іх падавалі як да царскага стала, так і сялянскаму.

Пяклі пернікі звычайна да свята Каляд Хрыстова, на Вялікдзень, у памінальныя дні, у Юр’еў дзень (23 красавіка), без іх не абыходзіліся ні вяселле, ні імяніны. Пернікамі (толькі нішчымнымі) "суцяшаліся" праваслаўныя ў дні Вялікага і Каляднага паста.

Пернікі - так назвалі іх за рэзкі густ і водар - маюць цудоўную ўласцівасць доўга не чарсцвець і захоўваць свае смакавыя якасці. У цеста для іх і пернікаў дадаюць самыя разнастайныя рэзкія затаўкі - карыцу, духмяны перац, гваздзічку, кардамон, мушкатавы арэх, бадзян, імбір, эфірны мятны алей, араматычныя эсэнцыі, а таксама арэхі, разынкі, цукаты і іншыя дадаткі.

На сучасным святочным застоллі не часта сустрэнеш гэтыя цудоўныя вырабы, бо яны не так складаныя ў падрыхтоўцы і не патрабуюць вялікіх выдаткаў часу. Галоўны чыннік, мабыць, крыецца ў параўнальнай дарагавізне асноўнага кампанента пернікаў - мёда. Але можна прыгатаваць пернікі і на штучным мёдзе, які нескладана прыгатаваць самім або купіць у краме.

Якасць вырабаў ад гэтага прыкметна не пагоршае (бо пры награванні да +45°С натуральны мёд губляе адмысловыя карысныя ўласцівасці, ператвараючыся ў просты салодкі сіроп), але вы прыемна здзівіце гасцей магчымасцю паспрабаваць знакамітую нацыянальную страву.