Птушыная дзічына - гэта лётная дзічына нашых лясоў, рэк, азёр, балот і сенажацяў. Стравы з яе заўсёды былі і дагэтуль застаюцца святочнымі, параднымі. Сярод птушынай баравой, балотнай і палявой дзічыны, якая дагэтуль з'яўляецца прадметам палявання і падаецца да стала ў розных абласцях і раёнах нашай краіны, налічваецца амаль тры дзясятка відаў.

Гэта пераважна сярэдняя і дробная птушыная дзічына. Да буйных ставяцца толькі фазан, глушэц і цецярук. Цяцерка ж, якая часам удвая менш цецерука-самца, разам з дзікай качкай, рабчыкам і белай курапаткай ставіцца да сярэдняй птушынай дзічыны.

Астатнія, пачынаючы з шэрай і горнай курапаткі і канчаючы вераб'ямі, лічацца дробнай дзічынай. З іх лясныя (баравыя) - курапатка, слонка, дупель, дзікія галубы, амялушкі; тундравыя - трыпутнікі і сяўцы; палявыя - сяўцы, перапёлкі; балотныя, самыя шматлікія, - кулікі, гаршнэпы, краншнэпы, пясочнікі, зёлкі, чарназобкі, бекаснікі, паручайнікі, фіфі; рачныя – зуйкі і г.д.